Dubbelconcert samen met Muziekvereniging Excelsior
Dit najaar geeft het Van Wassenaer Orkest op zondag 24 november 2019 een concert samen met het Harmonieorkest van Muziekvereniging Excelsior. Zo’n gezamenlijk concert van beide Wassenaarse orkesten stond al jaren lang in de planning, en dit jaar komt het er eindelijk van. Vóór de pauze zal ieder orkest een eigen stuk spelen, na de pauze spelen we samen als één groot orkest een mooi en afwisselend repertoire van stukken die speciaal gearrangeerd zijn voor een symfonie- en harmonieorkest.
Programma
Dolly Suite van Fauré door Van Wassenaer Orkest
Candide van Bernstein door Harmonieorkest Excelsior
Pauze
(nog willekeurig:)
| Amarcord | Nino Rota |
| Oregon | Jacob de Haan |
| The Lion King | Hans Zimmer, Elton John, Tim Rice |
| Conquest of Paradise | Vangelis |
| A Klezmer Karnival | Philip Sparke |
| Walz nr. 2 | Dmitri Shostakovich |
Achtergrondinformatie
Dolly Suite , Fauré (1845-1925)
Fauré studeerde aan de kerkmuziekschool van Louis Niedermeyer in Parijs, waar onder anderen Camille Saint-Saëns zijn leraar was. Daarna werd hij organist eerst in Rennes en later in verscheidene Parijse kerken. In 1897 werd hij docent compositie aan het Conservatoire national supérieur de musique van Parijs, en in 1905 directeur van dit instituut. Maurice Ravèl en George Enescu behoorden tot zijn leerlingen. Hij was jarenlang verbonden aan de Parijse Madeleinekerk als koordirigent, vanaf 1896 als organist.
De Dolly suites bestaan uit zes korte stukken die Fauré schreef tussen 1893 en 1896. Ze markeren verjaardagen en andere gebeurtenissen in het leven van Regina-Hélène, de dochter van Emma Bardac met wie hij een affaire had. De zes delen zijn: 1. Berceuse 2. Mi-a-ou (of Miaou; de huiskat) 3. Le jardin de Dolly 4. Kitty valse 5. Tendresse 6. Le Pas espagnol. De complete suite duurt ongeveer 15 minuten. In 1906 orchestreerde Henri Rabaud (1873-1949) de Dolly Suites. In 1920 volgde hij Gabriel Fauré op als directeur van het Conservatoire national supérieur de musique. Emma Bardac is in 1905 gescheiden van haar man om later, in 1908, met Claude Debussy te trouwen. Om diezelfde reden is Debussy ook in 1905 van zijn vrouw gescheiden.
Oregon, Jacob de Haan (1959)
Jacob de Haan voltooide zijn orgelstudie aan het Stedelijk Conservatorium te Leeuwarden bij Jos van der Kooy en studeerde daar tevens af op het hoofdvak schoolmuziek. Na zijn studie was hij onder meer hoofddocent arrangeren op het Leeuwarder Conservatorium[2] en leraar muziek aan de RSG Simon Vestdijk te Harlingen. Sinds de jaren negentig werkt hij zelfstandig als componist en treedt ook op als (gast-)dirigent, met name voor eigen werken. Jacob de Haan geniet vooral bekendheid vanwege zijn werken binnen de symfonische blaasmuziek en de koormuziek.
Deze muzikale fantasie vertelt het verhaal van Oregon, één van de noord-westelijke staten van de Verenigde Staten. Aan de hand van een treinreis over de Northern Pacific Railroad wordt de luisteraar meegevoerd door het boeiende landschap van Oregon. Men ontkomt er tijdens deze avontuurlijke reis niet aan, om af en toe weg te dromen in het verleden, waarbij indianen, cowboys, goudzoekers en paarden met huifkarren de revue passeren.
Het werk begint in een langzaam tempo, waarbij het beginthema geïntroduceerd wordt in mineur. In het daarna volgende allegro horen we de imitatie van de fluit van de stoomtrein, gespeeld door de trombones. We horen weer het karakteristieke thema in mineur, maar nu in verschillende varianten (ook in majeur). De ritmische structuur van western-muziek en rock wisselen elkaar af. Dit leidt naar het Adagio, waar de signalen van hoorns en trompetten een prachtige vocale melodie introduceren. Na deze karakteristieke melodie, komt het allegro kort terug. Ook hier weer de trombones die de stoomfluit imiteren, dit keer in majeur. Ook komen hier enkele thematische elementen voorbij die een rol spelen in het navolgende Presto. Maatwisselingen, jazzy akkoorden, interessante ritmische patronen (met bongo’s) en een verrassend origineel thema vormen de karakteristieken van dit Presto. Daarna kondigen de hoorns het laatste gedeelte van de compositie aan. Interessant is het feit dat we in dit Allegro-gedeelte een variant horen van de vocale melodie in het langzame gedeelte. Ook het Presto –thema keert kort terug, gevolgd door het Allargando, dat waarachtig klinkt als een groots karakteristiek einde van een soundtrack. De film van onze reizende fantasie is tot een einde gekomen.
Walz nr.2, Dmitri Dmitriyevich Shostakovich (1906-1975)
Shostakovich combineerde veel verschillende muzikale technieken in zijn werk. Zijn muziek wordt gekenmerkt door scherpe contrasten, gotesque elementen en een ambivalente tonaliteit. De werd sterk beinvloed door o.a. Igor Stravinsky en Gustav Mahler.
Uit de Suite for Variety Orchestra spelen wij de bekende Walz nr. 2. Suite for Variety Orchestra bestaat uit 8 stukken die zijn afgeleid van ander werk van de componist.
A Klezmer Karnival, Philip Sparke (1951)
Sparke studeerde aan het Royal College of Music in Londen compositie, trompet en piano en is met onderscheiding afgestudeerd. Gedurende de studietijd raakte hij steeds meer geïnteresseerd in muziek voor harmonieorkesten en brassbands. Hij speelde trompet in het harmonieorkest van het college en, door initiatie van Philip Cannon, die leraar was aan het Royal College of Music, vormde hij met studiecollega’s een brassband. Voor een componist is dat een goede gelegenheid zijn inspiraties onmiddellijk op papier te zetten en ook met de brassband te oefenen. Uit deze tijd kwamen de werken Concert Prelude (brass band) en Gaudium voor Windband (harmonieorkest).
In 2004 componeerde hij A Klezmer Karnival. De wortels van de klezmerstijl liggen in wereldlijke melodieën, populaire dansen, het joodse ‘hazanut’ (cantorijmuziek) en de ‘nigunim’, de melodieën die worden gereciteerd door de ‘hasidim’ (orthodoxe joden). De term werd in de loop der tijden synoniem aan instrumentale muziek, waarin met name de viool en klarinet de hoofdrol spelen. Voor A Klezmer Karnival zijn drie traditionele melodieën gebruikt: Choson kale mazel tov, een bruiloftsdans, Freylekh, een joodse kringdans, en Sherele, een Duitse herdersdans.
Conquest of Paradise, Vangelis
Vangelis is het pseudoniem van Evanghelos Odysseas Papathanassiou(Volos, 29 maart 1943).
Conquest of Paradise is een single van Vangelis met het English Chamber Choir uit 1992. Het was de titelsong van de film 1492: Conquest of Paradise uit 1992, die uitkwam ter gelegenheid van de ontdekking van Amerika door Columbus, precies 500 jaar daarvoor. De film flopte, ondanks de goede kritieken, en het soundtrack-album werd daardoor amper opgemerkt. Het album stond wel korte tijd genoteerd in de Album Top 100, maar de single Conquest of Paradise werd niet opgemerkt. Op 4 oktober 1994 gebruikte de Duitse bokser Henry Maske Conquest of Paradise als zijn begeleidingsnummer naar de ring, tijdens een belangrijke wedstrijd tegen Ian Barkley. Televisiekijkers gingen na de wedstrijd massaal naar de muziekwinkel, en kochten de laatste exemplaren van de cd 1492: Conquest of Paradise. In Nederland had niemand iets meegekregen van de hype in Duitsland, maar in april 1995 werd Conquest of Paradise toch weer opgemerkt. In Nederland werden het album en de single ook opnieuw uitgebracht. Er was een ware run op beide producten. Twee en een half jaar na de eerste release stond het album weer in de Album Top 100 en verbleef daar wekenlang op nummer 1. De single voerde in de zomer van 1995 tien weken de Nederlandse Top 40 en negen weken de Mega Top 50 aan.
The Lion King, Hans Zimmer, Elton John, Tim Rice
Hans Zimmer (Frankfurt am Main, 12 september 1957) is een Duitse componist en producent van met name filmmuziek. Hij is een van de bekendste filmcomponisten van de moderne filmmuziek. Hij componeerde muziek voor meer dan 150 soundtracks waaronder Gladiator, Pearl Harbor, Pirates of the Caribbean, The Last Samurai, Madagascar, The Da Vinci Code, Kung Fu Panda, The Dark Knight-trilogie, Sherlock Holmes, Inception, Man of Steel, Interstellar en The Lion King, waarmee hij een Oscar won.
Elton John en Tim Rice schreven vijf muzieknummers voor de film. Elton John zong zelf Can You Feel the Love Tonight in voor de aftiteling. Hans Zimmer in samenwerking met Lebo M verzorgde ook een stuk van de muziek, voorzien van traditionele Afrikaanse muziekelementen.
Drie van de nummers werden tegelijk genomineerd voor een Academy Award: Can You Feel the Love Tonight, Circle of Life en Hakuna Matata.
Amarcord, Nino Rota (1911 – 1979)
Nino Rota was een Italiaanse componist, voornamelijk bekend van de filmmuziek voor de The Godfather-trilogie en de films van Federico Fellini. Nino Rota stierf in 1979 op 67-jarige leeftijd. Zijn muziek werd postuum nog voor verscheidene films gebruikt.
Amarcord komt uit een compilatie van de Federico Fellini filmmuziek van Nino Rota. Het album werd door verschillende musici samengesteld en werd opgenomen in 1981.